Το λαϊκό τραγούδι, στις πολύπλευρες εκφάνσεις του, δεν υπήρξε ποτέ υπόθεση λίγων και εκλεκτών. Τουναντίον.
Ο Γιώργος Λαύκας, στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, όπου έκανε το ντεμπούτο του στην δισκογραφία ξεχώρισε αμέσως για την πολυποίκιλη μουσική του φλέβα, την σωστή ερμηνεία του και την μαστοριά του στο μπουζούκι. Επίσης ο Λαύκας σε ορισμένες περιπτώσεις διακρίθηκε και για την δύναμη των στίχων που επέλεγε από τους πρωτοπόρους επαγγελματίες, επεμβαίνοντας συχνά στη δομή τους με καταλυτικό τρόπο.
Ακόμα και σαν προσωπικότητα αλλά και σαν φιγούρα πάνω στο πάλκο ο Λαύκας «πέρασε» το δικό του ύφος και στυλ. Στιβαρός, δωρικός, μάγκας - με την ακριβή έννοια της λέξης - αλλά και ταυτόχρονα, «λατίνος», συναισθηματικός, εξωστρεφής, ο Λαύκας είχε το χάρισμα να διαφοροποιείται από τους ομότεχνους του. Κι είναι κρίμα που ένα μεγάλο μέρος από το εύρος και το μέγεθος του έργου του παραμένει έως και τις μέρες μας ανεξερεύνητο κι ας έχουν δεκάδες τραγούδια του κερδίσει την δύσκολη μάχη με τον χρόνο. Γιατί πέρα από την εκτίμηση και αναγνώριση που χαίρει στον ευρύτερο μουσικό κύκλο, ο Λαύκας δεν έχει «παρασημοφορηθεί» όσο άλλοι ισοδύναμοί του.
Γεννημένος το 1924 στην Μεταμόρφωση (Καταβόθρα) Λακωνίας, μπολιάστηκε από μικρός με το μικρόβιο της μουσικής καθώς ο πατέρας του και ο θείος του ήταν ερασιτέχνες μουσικοί. Ο νεαρός Λαύκας έμαθε να παίζει μπουζούκι, μαντολίνο και βιολί. Σύντομα άρχισε να παίρνει μέρος κι εκείνος στα τοπικά πανηγύρια. Συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση (προερχόταν από αριστερή οικογένεια) και λίγο πριν την λήξη της γερμανικής κατοχής έρχεται στην Αθήνα όπου κάποια στιγμή εγγράφεται στην Σχολή Καλών Τεχνών του ΕΜΠ (οι δικοί του ασχολούνταν με την μαρμαρογλυπτική). Γνωρίζεται με τον Μανώλη Χιώτη και τον Δημήτρη Στεργίου (Μπέμπη) και σύντομα εμφανίζεται σε γνωστά στέκια στο πλευρό πρωτεργατών του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
Με τις πρώτες του συνθέσεις γνωρίζει την επιτυχία και ο Λαύκας στα χρόνια του ’50 χρίζεται πρωταγωνιστής στην διασκέδαση και υπολογίσιμη δύναμη στην δισκογραφία. Σημαδιακές συνθέσεις του ερμηνεύουν οι Στέλλα Χασκήλ, ο Τάκης Μπίνης, ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Ανθούλα Αλιγραγκή, η Καίτη Γκρέυ, η Γιώτα Λύδια, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, ο Πάνος Γαβαλάς, ο Στράτος Διονυσίου και βέβαια πολλά τραγούδια τα ηχογραφεί ο ίδιος με την χαρακτηριστική φωνή του.
Και στα πρώτα χρόνια του ’60, στις 45 στροφές, ο Λαύκας θα δρέψει δάφνες. Βαδίζοντας προς τα τέλη της δεκαετίας θα αντιμετωπίζει, όπως και άλλοι εκπρόσωποι του κλασικού λαϊκού, τον παραγκωνισμό από τις μεγάλες εταιρείες και την αλλαγή πλεύσεων όσον αφορά ρεπερτόριο αλλά και την στελέχωσή τους από νέα άφθαρτα πρόσωπα ικανά να παίξουν στο παιχνίδι των ΜΜΕ που αρχίζει να γιγαντώνεται. Αλλά και στην διασκέδαση υπάρχουν νέα αντίστοιχα δεδομένα γι’ αυτό ο Λαύκας και πολλοί συνοδοιπόροι του στρέφονται σε μικρές εταιρείες και μαγαζιά αλλά και στην λύση της Αμερικής. Από εκεί θα επιστρέψει ο Λαύκας, το 1972, όπου στις 26 Δεκεμβρίου θα φύγει πρόωρα από τη ζωή, στον Ευαγγελισμό, όπου νοσηλευόταν καθώς αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα.
Οι LP δίσκοι που περιέχουν τραγούδια του: "Κι όμως ζει" (1975), "Το 13 το κελλί" (1975), "Επιτυχίες" (1983), «Οι μεγαλύτερες επιτυχίες» (1987), "Ψεύτρα Κοινωνία" (1994), «Αφιέρωμα 4» (1995). Επίσης ακούγεται ως τραγουδιστής στον δίσκο "Αυτοί που έφυγαν" (1973).
Τα γνωστότερα των τραγουδιών του: "Καημός" (1951), "Το στοιχειωμένο σπίτι" (1954;), "Σκαλί-σκαλί κατέβηκα" (1954;), «Αφού με πρόδωσες», «Ποτέ δεν είναι αργά», «Στο 13 το κελί», «Πεταλούδα», «Αν μ’ αγαπάς θα σε λατρεύω», «Αρρώστησα μανούλα μου», "Θεσσαλονίκη μου μεγάλη" (1963), «Ηλιοβασίλεμα σωστό», «Για μένα μην κλάψεις», «Πέτα τη μάσκα», «Λάθος πίστεψα σε σένα», «Κελί βαρύ και σκοτεινό», «Ο θεός έπλασε τη γυναίκα», «Στους γονείς μου στέλνω γράμμα», «Την πόρτα μη μου κλείνεις», «Το κλάμα», «Ο επισκέπτης», «Έλα, έλα», «Δεν υπάρχει αμφιβολία», «Ξημέρωσε», «Αυτό που μού ’κανες», «Η αγάπη δεν είναι ντροπή», «Η βέρα σου στο χέρι μου», «Άντε στο καλό κυρά μου», «Τσιφτετέλι οριεντάλ» (ορχηστρικό), «Σεβιλιάνες», κ.λπ.
Διαδώστε το Άρθρο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου