Είναι αδιανόητο να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι για την "κατάντια" της Ελλάδας ευθύνονται οι Έλληνες με τη δήθεν ασύδοτη ζωή , τις σπατάλες , τις απάτες κ.λ.π....
Φυσικά υπάρχει και αυτή η κατηγορία ανθρώπων, όπως άλλωστε υπάρχει σε όλον τον κόσμο, αλλά δεν πτωχεύει ένα ολόκληρο κράτος εξαιτίας αυτού...
Απεναντίας αυτή η άποψη πέρασε τεχνηέντως από τους πρωτεργάτες του κακού προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι που θα θολώσει τα νερά της ενοχής τους...
Από το 1998 έως το 2002
Πρωθυπουργός : ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ
Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος : ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Ο Λουκάς Παπαδήμος ως Διοικητής της Τράπεζες της Ελλάδος, ήταν στην κατάλληλη θέση, υπηρετώντας από τότε τα συμφέροντα της Γερμανίας σε βάρος της χώρας μας και φυσικά με τη συνεργασία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Τα στοιχεία που δημοσιεύουμε, αποτυπώνουν τον εγκληματικό ρόλο που έπαιξε από τότε ο Λουκάς Παπαδήμος...
Ως γνωστόν, η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Διοικητής της ήταν αρμόδιος για τον καθορισμό της ισοτιμίας της δραχμής σε σχέση με τα ξένα νομίσματα. Τον Μάρτιο του 1998 καθορίστηκε η ισοτιμία της δραχμής σε σχέση με το ecu, την λογιστική μορφή του ευρώ πριν αυτό καταστεί ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα. Τότε λοιπόν, έλαβε χώρα η επιβεβλημένη υποτίμηση της δραχμής σε σχέση με το ecu. Από 311 δρχ. ανά ecu η δραχμή καθορίστηκε σε 357 δρχ. ανά ecu.
Μια λογική υποτίμηση της τάξεως του 14% ακολουθούσα τις αντίστοιχες υποτιμήσεις και διολισθήσεις της δραχμής από το 1983 κι εντεύθεν, προκειμένου η ελληνική οικονομία να παραμείνει ανταγωνιστική.
Από το 1998 όμως, μετά την τελευταία υποτίμηση μέχρι και το «κλείδωμα» της ισοτιμίας δραχμής- ecu-ευρώ, άρχισε – όλως παραδόξως - να ανατιμάται η δραχμή!!! Έως ότου φτάσαμε στον Απρίλιο του 2000 οπότε η ισοτιμία «κλείδωσε» (πού παρακαλώ;) σε 1 ευρώ= 340,75 δρχ.
Αντί δηλαδή η δραχμή να εξακολουθήσει να υποτιμάται διολισθαίνει... ανατιμήθηκε τεχνηέντως και δολίως και μάλιστα κατά 5%. Κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της δραχμής.
Η ανατίμηση αυτή της δραχμής έναντι του ecu επιτεύχθηκε μειώνοντας τεχνηέντως το Α.Ε.Π. επιδοτώντας την καταστροφή καλλιεργειών (ελιές, αμπέλια κ.λ.π.) καθώς επίσης και επιδοτώντας τη μεταφορά επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες (π.χ. Βουλγαρία). Φυσικά, για κάθε τέτοιου είδους ενέργεια υπήρχε και από ένα άλλοθι... Για παράδειγμα επιδοτούσαν με 50.000 δ.ρ.χ. την καταστροφή κάθε ρίζας ελιάς, προκειμένου να στραφούν οι ελαιοπαραγωγοί σε άλλου είδους καλλιέργειες κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ, όπως επίσης επιδοτούσαν επιχειρήσεις να μεταφερθούν από την Ελλάδα στη Βουλγαρία προκειμένου να παραμένουν οι Βούλγαροι στον τόπο τους με τους μισθούς πείνας που τους έδιναν. Αποτέλεσμα αυτού, οι επιχειρηματίες να αντλήσουν μεγάλα αποθέματα τόσο από τις επιδοτήσεις όσο και από τη μείωση του κόστους, αλλά πλέον οι επιχειρήσεις τους δεν ήταν Ελληνικών αλλά ξένων συμφερόντων.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, ως απολύτως αρμόδιος, με την εγκληματική αυτή ενέργεια σε βάρος της χώρας επέφερε τρία μεγάλα κακά:
1. Έβλαψε την ανταγωνιστικότητα της χώρας
2. Αύξησε το δημόσιο έλλειμμά της
3. Αύξησε το δημόσιο χρέος της. Ακριβώς από αυτή την ενέργεια Παπαδήμου το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκαν αλματωδώς με αποτέλεσμα να φτάσουμε στη σημερινή τραγική κατάσταση.
Αποδεικνύεται ότι ο ρόλος του Παπαδήμου να ανατιμήσει τεχνηέντως τη δραχμή σε σχέση με το ευρώ, μόνον τυχαίος δεν ήταν: Έκανε το χατίρι της Γερμανίας, η οποία ήθελε τους εταίρους της στην ΟΝΕ όσο το δυνατόν λιγότερο ανταγωνιστικούς. Το ίδιο επιχείρησε να κάνει η Γερμανία και με άλλες χώρες που εισέρχονταν στην ΟΝΕ με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ιταλία, η οποία όμως αντιστάθηκε και κατάφερε να «κλειδώσει» το εθνικό της νόμισμα με ισοτιμία 1 ευρώ= 2000 λιρέτες.
Την ίδια ώρα, ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, αντί να υπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας μας, μαζί με τον Σημίτη στην Πρωθυπουργία, χαντάκωναν την Ελλάδα, όπως επιθυμούσε η Γερμανία!
Τόσο τον Λουκά Παπαδήμο όσο και τον Κώστα Σημίτη, ταΐσαμε απ' το αίμα μας και το υστέρημά μας, με το μισθό του Πρωθυπουργού. Φυσικά το ίδιο έγινε και με όσους ακολούθησαν πέραν των πρωτεργατών αυτής της μεγάλης καταστροφής.
Ακολούθησαν λοιπόν τα εξής:
Αντί η ισοτιμία του ευρώ προς τη δραχμή να οριστεί σε φυσιολογικά επίπεδα της τάξης του 1:200, καθορίστηκε η πληθωριστική ισοτιμία 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές.
Στην πραγματικότητα, συντελέστηκε μια ιδιόμορφη κλοπή εθνικού πλούτου.
Οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών καταληστεύθηκαν (1.000.000 δρχ. μετατράπηκαν σε 2.934,70 € ενώ έπρεπε να μετατραπούν περίπου σε 5.000 €)
Η αγορά φυσικά προσαρμόστηκε αυτόματα στα νέα δεδομένα, με αποτέλεσμα το κόστος ζωής να αυξηθεί δραματικά.
Φυσικά προσπαθούσαν πάντα να δικαιολογήσουν την εξίσωση του Euro με το εκατόδραχμο (περίπου) λέγοντας ότι φταίει π.χ. που είναι μεταλικό και όχι χάρτινο, και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Όλη αυτή η κλοπή του εθνικού πλούτου, είχε σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση ταμειακών αποθεμάτων στις τράπεζες, τα οποία αποθέματα, άρχισαν να δίνουν στους πολίτες σε μορφή δανείων (στεγαστικά, καταναλωτικά, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κ.λ.π.) πράγμα πρωτοφανές για τα Ελληνικά δεδομένα.
Φυσικά καταλαβαίνετε ότι δεν τους ενδιέφεραν τα ταμειακά αποθέματα που ήταν απλά νούμερα σε κάποια οθόνη Η/Υ, αλλά ο απώτερος στόχος τους ήταν η υφαρπαγή "χειροπιαστού" πλούτου και κατ' επέκτασην η εξαθλίωση και η ο απόλυτος έλεγχος των πολιτών...
Και επειδή φυσικά για κάθε τους ενέργεια είχαν και την αντίστοιχη δικαιολογία, τεχνηέντως περνούσαν μηνύματα ευημερίας και ανάπτυξης που δικαιολούσαν την παροχή τόσο μεγάλης ρευστότητας.
Το αποκορύφωμα όλων αυτών είναι να κατηγορηθούν οι Έλληνες (τους οποίους καταλήστεψαν) ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι "τεμπέληδες", ότι τους συντηρεί ο απλός Γερμανός πολίτης, ότι είναι διεφθαρμένοι, άπληστοι κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π....
Να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή η αλήθεια θα λάμψει...
Διαδώστε το Άρθρο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου